Kendi mezarına toprak atan bir adamım ben,
Güneşi görmez gözlerim,
İnanmak yetmez ruhuma,
Zihnimin pencerelerini açmakla bitiremem.
Kendi mezar taşına adını yazan adamım ben,
Geceleri Ay ışıtmaz yolumu,
Başım eğilmez toprağa, ellerim kavuşmaz,
Ruhumun acısını zihnim dindiremez.
Şimdi kendi mezarıma bakıyorum, içinde ben.
Toprak doldu gözlerime, kokusunu alıyorum.
Artık çok geç, mümkün değil O’na kavuşmak,
Zihnimi duyamıyorum, pencereler kapalı.
Kendini gömen bir adamım ben, sonum kuşkusuz Cehennem.